Just do it

Lieve allemaal,

Dit is hem dan, de laatste blog. Ik zit op het moment op Taipei Airport samen met Thomas en Jeroen. Met z'n drieën zijn we onderweg naar huis en we hebben samen een kamer in een hotel geboekt om de 16 uur wachttijd met wat slaap te overbruggen. Maar laat ik niet op de feiten vooruit lopen en nog even teruggaan naar Sydney.

Na een dagje alleen in de stad kwam Marjolein aan en het weerzien was erg leuk! In feite waren we maar 2,5 week uit elkaar geweest maar yoghurt eten, souvenirs shoppen en voor €1,50 pasta maken blijft toch leuker met z'n tweeën. Na twee dagen Syd gingen we naar Manly, mijn hometown. Wat was het heerlijk weer op die ferry te zitten en zelfs iets zeldzaams mee te maken; we hebben een walvis gezien! Hij was per ongeluk de baai ingezwommen en ze probeerden hem er nu uit te voeren. De aankomst in Manly maakte me alleen maar vrolijker. Wat een prachtige plek is het toch! We hebben nog heerlijk van de zon kunnen genieten en lekker boekjes gelezen op het strand en elke dag een stuk gewandeld (alles om de laatste zonnestralen te vangen). Na 2 dagen weer terug naar Sydney want ik moest de volgende ochtend heel vroeg met de trein naar het vliegveld.

Zo gezegd zo gedaan en ik zat alweer in het vliegtuig, op naar Alice Springs mijn vierde staat. Mijn driedaagse outback tour was geweldig! Ik zal kort samenvatten wat we gedaan hebben.
Dag 1; ik werd om 5.30 opgehaald met nog 18 anderen en vervolgens hebben we behoorlijk wat uren gereden om naar Uluru (Ayers Rock, de steen) te gaan. Tussendoor zijn we nog gestopt bij een cultural centre voor een broodje en wat cultuur snuiven. Bij Uluru hebben we een wandeling gemaakt van 1,5 uur om de rock heen, erg mooi en indrukwekkend! Vervolgens een wandeling met onze guide Robbie van wederom 1,5 uur waarin uitleg werd gegeven over de leefwijze van de Aboriginals. Voor het avondeten reden we een stukje weg van Uluru zodat we de zonsondergang konden zien terwijl Robbie het eten klaarmaakte. Toen was het donker en reden we naar de campground waar we zouden slapen. Slapen deden we in swags (soort van slaapzak van heel dik, stug materiaal) met een slaapzak erin. Voor het slapengaan gingen we nog sterren kijken en omdat er bijna geen licht is in de outback kun je alles goed zien, inclusief de Melkweg wat toch wel indrukwekkend blijft. Het was niet zo koud als we verwacht hadden dus dat viel alweer mee en iedereen sliep snel.
Dag 2; weer vroeg uit de veren om Uluru met zonsopkomst te bewonderen en een ontbijtje te nuttigen. Wat een prachtig gezicht! Vanwege de vele wolken was er om de 5 minuten een ander kleurenpallet te zien. De reis vervolgde naar Kata Tjuta (the Olga's, meerdere rosten) waar ons een hike van 3 uur stond te wachten. Het was prachtig, de natuur is er zo anders. Het is jammer dat je zoveel bezig bent met kijken waar je loopt want nu moet je af en toe gewoon stoppen om je te vergapen aan de uitzichten. Halverwege de dag stopten we voor lunch, de welbekende wraps die in Australië veel als lunch gegeten worden. Daarna hadden we weer een lange zit voor de boeg naar Kings Creek waar we gingen kamperen. Deze keer maakten we een heel groot kampvuur in een kuil en daar werd ook in gekookt, het was super. We sliepen naast het vuur en dat bleek niet zo'n goed idee want iedereen voelde zich de volgende ochtend alsof die IN het vuur had geslapen en gerookt was.
Dag 3; na een vlug ontbijt om 4.30 gingen we op weg. Kings Canyon was de laatste stop en we hadden wederom een 3 uur durende hike in het vooruitzicht. Maar deze keer was de eerste helft in het donker! Dat maakte het wel spannend met al die losliggende stenen en diertjes die overal vandaan kwamen. Het was pittig bergop maar we werden niet teleurgesteld, het uitzicht was adembenemend. Prachtige foto's gemaakt van de zonsopkomst en genoten van al het moois dat de natuur te bieden heeft (er werd tijdens deze tour ook regelmatig naar de volgende uitspraak gerefereerd; feel one with nature) De rest van de dag waren we voornamelijk bezig met terug rijden naar Alice, waaruit maar weer blijkt hoe groot Australië is. Nog een mooie vergelijking; we kwamen langs een cattle station (grote boerderijen waar ze vee houden) en dat was een van de grootste die er zijn in Australië: ter grootte van Nederland! Er is er ook één ter grootte van Frankrijk!! Ongelofelijk. Aan het eind van de tour konden we nog een kamelen ritje maken maar dat had ik in Egypte al gedaan dus ik paste. Op die kamelenfarm kwamen we de andere groepen weer tegen (van ons bedrijf waren 4 busjes op weg) en we hoorden dat 1 van de bussen is omgevallen tijdens een rit en dat iedereen naar het ziekenhuis was gebracht. Hieruit blijkt maar weer dat mijn beschermengel altijd bij me is en ervoor zorgt dat mij niks overkomt.
Terug in Alice gingen we met de hele groep nog een hapje eten en een biertje drinken ter afsluiting van een mooie tour. Op zaterdag hebben Linda (meisje met rode haren van de tour) en ik ons de hele dag 'vermaakt' met niets doen, wat kan een dag dan lang duren zeg!

Op zondag vlogen we lekker terug naar Sydney en namen we samen de trein en ferry richting Manly. Daar heb ik mijn laatste dagen gespendeerd en die waren absoluut fantastisch! Ik heb genoten van het prachtige weer (ook al was er 3 dagen regen voorspeld), lekker wandelen, de mensen in The Bunkhouse en het feit dat mijn laatste dagen waren aangebroken. Ik kwam erachter dat Thomas die ik nog kende van de nieuwjaarsduik en surfcamp ook terugvloog en leerde Jeroen kennen die ook dezelfde vlucht had. Ik heb nog hele leuke mensen leren kennen die paar dagen en de laatste avond zijn we met een hele groep uit geweest, een avond om niet te vergeten.

Na weinig slaap was de laatste dag in Oz aangebroken, een dag waar ik naar had uitgekeken. Maar nu het zover was, was ik toch verdrietig en had ik een dubbel gevoel over dat ik weg zou gaan. Ik ging nog een keertje ontbijten met Linda, chillen in het hostel en een laatste strandwandeling maken op mijn favoriete strand Manly beach. Om 5 uur vertrokken Jeroen en ik na afscheid te nemen van The Bunkhouse en de leuke mensen naar de ferry. Toen we wegliepen en ik een laatste blik op het strand wierp voelde ik even een intens verdriet. Deze mooie plek waar ik van was gaan houden, dit warme land waar ik zoveel heb meegemaakt, zou ik het nog een keer gaan terugzien? Ik hoop het wel!
Op de luchthaven nog snel even gedoucht terwijl we wachtten op Thomas en na afscheid te hebben genomen van Hein en Niels kon onze terugreis beginnen.

We zitten nu ongeveer op een derde en alles gaat nog prima. We beseffen ons nog niet helemaal dat deze fantastische ervaring, die niemand ons meer afneemt, tot een einde is gekomen. Het afgelopen half jaar was geweldig, soms onwerkelijk, soms even moeilijk, maar voornamelijk the trip of a lifetime!

Pas als we landen op Schiphol zullen de kriebels wel komen. Ik heb er zin in jullie allemaal weer te zien, hoop dat jullie mijn verhalen de moeite van het lezen waard vonden en wil jullie nogmaals op het hart drukken om je dromen achterna te gaan en te laten uitkomen. Uit ervaring zeg ik dat het je een gelukkiger mens maakt, met nieuwe ideeën, opvattingen en vrienden.
Zoals Nike (het sportmerk) heel treffend zegt; Just do it!

Heel veel liefs,

Staschja