What doesn't kill you only makes you stronger

Lieve lezers,

Zo, onderhand zijn we alweer een maand verder sinds mn laatste verhaal. Ik heb ook zoveel gedaan in de tussentijd dat ik niet veel tijd had om iets te schrijven.

Aangezien het laagseizoen is begonnen, het regenseizoen van start is gegaan en we 180 van de 470 kamers gesloten hebben voor renovatie, heb ik nu wel tijd om een nieuwe blog te schrijven.

Zoals jullie begrijpen is het dus erg stil in het hotel, en dan te bedenken dat ik het al saai vond toen we vol zaten.. Normaal gesproken konden we zo'n 1200 gasten in huis hebben als we vol zaten. Nu is dat nog 700 a 800. Wat je hier ziet is dat heel Phuket wordt overspoeld door Russen. En het lijkt wel alsof al die Russen naar ons hotel komen. Je hoort andere mensen er zelfs over klagen en zeggen dat ze daarom niet meer terug komen. Ik begrijp wat ze bedoelen. Ik werk dagelijks met die mensen en de vooroordelen die ik had zijn niet helemaal ongegerond. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar over het algemeen zijn ze stug, onvriendelijk, bot en veeleisend. Ze zijn zowaar beledigd als ik vertel dat ik geen Russisch spreek. En zelf spreken de meeste geen woord engels. Als ik vraag: ' did you make reservations?' kijken ze me aan of ik, nou ja, engels spreek. Alleen het woord 'reservation?' of 'booking?' snappen ze ook niet dus.. Dan houd mijn kleine speech op.

Vorige maand hadden we gelukkig heel veel Australiers en dat vind ik wel leuke mensen. Als ik met hun praat is het net alsof ik met mensen uit Nederland praat. Zij zijn geinteresseerd in je verhaal en wie je bent, ze zijn nuchter, vriendelijk en dankbaar. Ik denk er zelfs over om, na behoorlijk wat aanbevelingen en aanbiedingen om in Australie te verblijven bij mensen thuis, mn volgende stage misschien in Australie te doen.Maar goed.

Over mijn bezigheden hier in het hotel. Er is niet veel veranderd. Ik werk in nieuwe outlets maar verder doe ik nog precies hetzelfde. 's Avonds werk ik in het Japanse restaurant, dat is wel leuk. Heel anders. Natuurlijk ivm het eten maar het team is ook leuk. Allemaal vrouwen en ze zijn heel lief. Het is het favoriete restaurant van de General Manager en die zag ik dan ook wat vaker. Zag omdat ie nu 6 weken op vakantie is.

Verder hadden we nog songkran, het Thai nieuwjaar. We zitten hier nu in 2554! Vreemd idee, qua jaartelling zo ver op ons vooruit maar wat betreft alle andere dingen zo ver achtergebleven. We hebben 100 schildpadden vrijgelaten in de zee! Ik heb er ook een vastgehouden. 's Avonds ging ik met Joanna, Yannic, Jos en Anne naar Bangla road, waar we altijd uitgaan. Een hele straat met allemaal barretjes en een paar grotere clubs. Wat een feest was het daar! Een hoge dj toren met harde muziek, iedereen is nat, fantastisch! Je bent nat omdat iedereen elkaar nat maakt met waterpistolen. Of je krijgt gewoon een bak water over je heen, effectiever. Mooie dag was dat in ieder geval.

Aangezien ik hier al 3 maanden ben heb ik mijn visum trip al gedaan. 2 weken geleden. Je moet namelijk na 30 dagen het land uit om een nieuwe stempel te halen en dan mag je weer terug. We zijn met een hele club (Joanna, Jos, Yannic, Anne, Casper, Bart en Clay) naar Maleisie gegaan, naar Kuala Lumpur. Ik had via Starwood goedkopere kamers geregeld in het Westin hotel. Toen we er waren hebben we de Maastrichtse stagieres die daar zitten ook nog gezien. We hebben 3 mooie dagen gehad en ik heb de mooiste hakken gekocht! We hadden ook bijna onze vlucht naar phuket gemist. We kwamen om 25 over 8 aan op het vliegveld en de vlucht vertrok om 20 voor 9! We renden als gekken over het vliegveld en ik hoorde mijn naam al door de speakers voorbij komen. Of we zo snel mogelijk naar de gate konden komen want het vliegtuig ging zo vertrekken. Wat een adrenaline! Ik vond het wel leuk en spannend, maar wel maar voor 1 keer.

In Maleisie wilde ik graag met mijn oma bellen want die werd 91 op maandag. Helaas deed geen van onze telefoons het daar dus ging het niet.

Terug in Thailand stond Koninginnedag voor de deur. Dat gingen we natuurlijk met alle aanwezige Hollanders vieren in The Dutch Inn. We hadden allemaal hetzelfde oranje t-shirt aan van die bar waar de Nederlandse vlag opstaat en een slogan. Hele leuke avond gehad en zelfs een frikandel speciaal gegeten. Heerlijk was die!

En nu begin ik langzamerhand de dagen af te tellen. Niet zo heel lang meer en dan kom ik weer naar huis. Vreemd dat ik dan een half jaar aan de andere kant van de wereld heb gewoond zeg. Vinden jullie dat geen raar idee? Ik ben wel iets wijzer geworden in mijn tijd hier. Ik weet bijvoorbeeld dat ik zeer zeer onwaarschijnlijk ooit nog in Thailand zal gaan werken. Maar goed, mijn vele jaren wijzere oma zei wel eens: wahste neet dwad van geis, dat maak dich allein mer sjterker (what doesn't kill you only makes you stronger). En dat is helemaal waar!

Tot over 2 maanden, heel veel liefs,

Staschja