Er is ook altijd wat

Hallo allemaal,

Zijn we toch alweer bijna een maand verder sinds ik geschreven heb. Dat had ik niet verwacht eigenlijk. Onderhand ben ik alweer 2 keer van afdeling veranderd. Eerst ben ik naar het F&B office gegaan om verschillende projecten te doen. Dat stelde helaas niet zoveel voor en Amanda en ik verveelden ons kapot. Nu zal ik mijn laatste paar weken in Sales en Marketing uitzingen. Op dit moment ben ik bezig met een onderzoek naar trouwmogelijkheden in een hoop verschillende hotels op Phuket. Best wel mooi en interessant om te zien wat die hotels allemaal aanbieden. Ik moet dit onderzoeken omdat wij ons trouw arrangement willen verbeteren. Ik mag ook met wat evenmenten gaan meelopen en zal nog wat leren over hoe deze afdeling werkt. Lijkt me leuk.

Ik ben ondertussen ook bijna de laatste stagier die over is in Le Meridien. Mijn kamergenoot is vorige week donderdag vertrokken en mijn vriendinnetje Amanda de zaterdag erna. De Italiaanse jongen vertrekt dit weekend en dan ben ik nog met de jongen uit Latvia over, die ik overigens al een week niet gezien heb. Dus eigenlijk ben ik de enige. Beetje treurig. Het is een beetje saai nu. Mijn laptop is tot overmaat van ramp ook nog kapot (doorgebrand door de electricteit van Thailand) dus ik kan alleen nog maar op kantoor dingen doen. Geen skype meer, helaas. Maar wees gerust, over een dikke maand kunnen jullie weer gewoon met me bellen.

Ik vond het ook wel weer tijd voor een verhaaltje aangezien ik net, en echt net, terug ben van Hua Hin. Hua Hin ligt in het noorden van Thailand ongeveer 2 uur van Bangkok af. Er zitten nog 3 stagieres, Bart, Rudy en Clay, van mijn school en die ging ik met Yannic, Jos en Joanna opzoeken. Het was een onderneming maar hartstikke leuk. Yannic kwam me ophalen op zondag na het werken om 6 uur. Toen reden we naar Surin waar we met Joanna en Jos de bus namen naar Bangkok-Hua Hin. Die bus vertrok rond half 7 en rond half 4 waren we in Hua Hin. Onderweg hadden we nog een stop om wat te eten, stond ik daar om 12 uur ’s nachts rijst met garnalen te eten. Ondertussen maakt het allemaal niet meer uit. Rijst om 11 uur ’s ochtends, om 1 uur ’s middags, om 5 uur ’s avonds, om 9 uur ’s avonds. Alleen ’s ochtends kan ik het nog echt niet aan, half 8 vind ik echt te vroeg om rijst te eten. Bart kwam ons in ieder geval ophalen met de auto die hij gehuurd had voor een dag en we hadden allemaal goede zin. Na toch nog 2,5 uur slapen stonden we op om aan ons dagprogramma te beginnen. Rudy en Clay moesten gewoon werken dus we waren alleen met Bart. We ontbeten in Barts kleine boutique resort, YaiYa, en het was heerlijk. Daarna stapten we in de auto op weg naar de watervallen die we uiteindelijk pas vonden toen we het al hadden opgegeven en onderweg waren naar de Wijngaarden. We besloten maar gewoon door te rijden en lekker wijn te gaan drinken. We wilden ook op een olifant door de wijngaard rijden dus ik liep met Joanna naar het tafeltje waar ze die ritjes verkochten. Toen ik aangaf dat we met 4en waren zei de mevrouw: Oh, but one elephant have day off today. We hebben ons even doodgelachen om deze uitspraak, een olifant die een dag vrij heeft. Eenmaal op de olifant waren we blij dat het maar een kwartiertje duurde, we liepen in een rondje en zagen aan alle kanten hetzelfde: groen. Wel heerlijke wijn gedronken. Weer terug hadden we een ongelukje. De weg die we moesten rijden was namelijk ontzettend slecht met diepe gaten erin. Bart reed er al netjes omheen maar moest op een gegeven moment uitwijken voor een tegenliggen. We reden een soort van struikje in en daar zat een kuil die we niet konden zien. Toen hadden we dus een klapband. Stonden we daar, 5 van die witte studenten naast een auto met een klapband. We waren gelukkig nog net een erf opgereden en uiteindelijk hebben 4 mannen ons geholpen met het verwisselen van het wiel. Correctie: hebben 4 mannen het wiel verwisseld terwijl wij toekeken. Daarna terug naar het hotel en de helft van ons viel in slaap vanwege het slaapgebrek. We besloten om lekker te gaan afkoelen in het zwembad van het Sheraton, dat hadden we wel verdiend. Rudy heeft ons nog een korte rondleiding gegeven door het hotel en het is erg mooi. ’s Avonds gingen we natuurlijk gezellig met z’n allen uiteten en heb ik zelfs nog gezongen. Er zat een man met een gitaar en na een aantal bekende liedjes met z’n allen te hebben meegezongen hield ik het niet meer uit. Het was heerlijk, god wat mis ik dat. We hebben een fantastische avond gehad met ontzettend veel lol. We gingen nog uit en de volgende ochtend hebben we lekker uitgeslapen en een massage gehaald met z’n allen. Lag ik daar tussen Yannic, Jos en Bart in voor een Thaise massage. Drie van die grote kerels en zo’n klein meisje. Je kunt je wel voorstellen waar het over ging, we hebben echt gelachen. Dan werd er weer te hard geduwd, dan kietelde er iets, er was altijd wel wat. Daarna even bij Bart de spullen ophalen met Yannic en Bart, we zaten met z’n 3en op de scooter, en toen terug naar de bushalte. Onze bus zou om 7 uur vertrekken en dan zouden we rond een uur of 4 thuis zijn. Om 8 uur zaten we nog te wachten. Om half 9 zeiden ze: nog 5 minuten. Na een kwartier hoorden we opeens, toen ik voor de 3e keer ging vragen waar de bus bleef, dat die een ongeluk had gehad en er een nieuwe op weg was. We moesten nog een uur wachten. Toen hebben we toch allemaal ons werk maar opgebeld om aan te geven dat we niet zeker wisten hoe laat we thuis zouden zijn en bij niemand was er een probleem. Om half 10 zaten we dan eindelijk in de bus. Enigszins geirriteerd omdat we geen upgrade maar een downgrade hadden gekregen en we niet naast elkaar konden zitten. We waren best moe en moesten allemaal vandaag weer werken dus probeerden we te slapen, dat ging dus niet in deze bus. Wat een ramp, wat een ramp. Er is ook altijd wat. Eenmaal terug in Surin rond half 7 namen we de scooters en reden terug naar huis. We misten het zonnetje want het was behoorlijk fris zo vroeg in de ochtend. Ik heb gauw gedouched en ben aan mijn werkdag begonnen, precies om 8 uur present.

Nu werk ik nog tot en met de 27e en dan is het afgelopen. Dan kan ik nog een paar dagen genieten van Phuket zonder dat ik hoef te werken, ik had mijn ticket namelijk al omgeboekt. Anders was ik natuurlijk eerder naar huis gekomen maar helaas. Dat kost me echt teveel geld. Ik tel de dagen af. Phuket is heerlijk, maar thuis blijft thuis.

Tot snel lieve mensen!

Liefs,

Staschja