Met bloed, zweet en tranen

Bloed vanwege de muggen die me wel lusten, zweet omdat het hier zo ontzettend warm is en tranen omdat die er blijkbaar bij horen.

Het is hier echt zo ontzettend heet! Als ik ’s avonds naar bed ga is het zo warm en vochtig in onze kamer dat ik evenveel zweet als ik stil lig dan wanneer ik flink ging sporten in Meerssen, ik bedoel maar. En dan moet het echte warme seizoen, het regenseizoen, nog gaan beginnen! Oh my.

Ik zou trouwens met bloed en tranen ook wel naar m’n voeten kunnen verwijzen. Ondanks dat ik nieuwe schoenen (Nike’s. €50) en zelfs verkoelende massage gel en voetcrème heb gekocht blijft de pijn aanhouden. Ik blijf erbij dat mijn voeten het niet gewend zijn om zo lang stil te staan.

Maar goed, ik ben nu onderhand al weer 2 weken hier. Na mijn heerlijke Guest Experience ging het leven gewoon weer door op zondag. Mijn vrije dagen waren op donderdag en vrijdag, op vrijdag is het Thaise restaurant waar ik nog steeds werk
gesloten.
Ik ben dus de hele week aan het strand begonnen om 12 uur ’s middags en ging dan ’s avonds rond half 7 naar Wang Warin, daar bleef ik dan tot ik klaar was. Dat varieert nog wel eens. Officieel ben ik om half 10 klaar maar de afgelopen dagen was het echt druk in het restaurant en dan was ik niet de beroerdste. Dat had ook nog wel eens zo z’n voordelen. Ik eet namelijk voordat ik begin rond half 6 in de medewerkers kantine. Het eten daar is behoorlijk Thai en af en toe niet weg te krijgen. De meeste dingen probeer ik wel maar sommige zijn echt TE pittig of gewoon smerig. Dus toen ik op een avond zei toen ik weg mocht: ‘oh fijn, dan ga ik eten want ik heb zo’n honger!’, zei mijn chef: ‘Neem anders iets van het buffet’. Het was die avond Italiaanse avond dus dat liet ik me geen twee keer zeggen. Wat heb ik genoten zeg. Heerlijke pasta en mozzarella met tomaat en nog meer van dat soort dingen. ‘Voor wat hoort wat’ zouden we in Nederland zeggen, maar nu ben ik in Thailand dus zeg ik netjes: Kap khun kaa khun Gai (dat betekent: dankjewel meneer Gai).

Zo doordeweeks hebben we niet echt speciale dingen gedaan. Ik ben meestal ook best wel gaar als ik terug kom van het werken. Dan ga ik nog een beetje computeren om te zien of mensen nog berichtjes hebben achtergelaten en of ik misschien nog e-mails heb gekregen.

Op donderdag had ik dus mijn eerste vrije dag. Weer helemaal alleen want we krijgen hier niet tegelijk vrij, om de een of andere onduidelijke reden. Ik ben toen ’s ochtends vroeg al naar het winkelcentrum in Patong gegaan, Jung Ceylon, om die nieuwe schoenen te kopen. Natuurlijk bleef het daar niet bij. Ik moest ook nog handdoeken kopen om me mee af te drogen na het douchen en zo. En ja ik heb mezelf ook een beetje verwend door een nieuw t-shirtje te kopen en een topje want die heb ik eigenlijk toch te weinig meegenomen. En een paar nieuwe teenslippers, gewoon omdat het kan.

Ik besloot om om half 2 toch maar iets te eten aangezien ik nog geen ontbijt had gehad. Toen ik in een broodjeszaak stond te kijken wat ik wilde bestellen hoorde ik 2 meisjes Nederlands praten. Ik zou mezelf niet zijn als ik uiteindelijk niet aan hun tafeltje zou eindigen en we onze verhalen niet zouden uitwisselen. Zij zijn net afgestuurd en maken een reis van 4 maanden door Thailand en nog een aantal andere landen. Na gezellig gekletst te hebben gingen we er alle drie weer vandoor. Ik terug naar het hotel waar ik lekker naar het strand ging om te relaxen. Ik had onderhand afgesproken om ’s avonds met Yannic en Anne te gaan eten in Patong.

Yannic kwam me om 7 uur ophalen en ik liet hem het hotel en mijn kamertje even zien. Toen we vrijdag gingen eten met de andere trainees kreeg ik meteen door mijn manager de vraag gesteld waar mijn vriendje was. De hele receptie had het al doorgeroddeld naar alle andere afdelingen van het hotel, hilarisch. Blijkbaar liepen we zelfs hand in hand, al denk ik dat ik dat wel gevoeld zou hebben.

Het eten was in ieder geval heel leuk en gezellig. Heerlijk om weer eens gewone, nuchtere mensen om me heen te hebben. Na het eten hebben we nog waterpijp gerookt in een Egyptisch restaurantje, ook leuk. Op de weg terug naar mijn hotel liet Yannic me ook zijn hotel en kamer nog even zien. Heel anders, heel modern en strak. Het volgende is voornamelijk voor Jac: het Hardrock Café zit in/vast aan zijn hotel.

Toen ik aankwam bij mijn gebouw heb ik nog met Filiz en Amanda en wat Thai mensen zitten praten en drinken (zie ook zeker de foto’s op facebook, haha).

Op vrijdag ben ik redelijk vroeg opgestaan en wilde graag een massage. Aangezien ik wel van wandelen houd dacht ik, ik loop er wel heen. Ik wist dat het ver was maar ja, wat maakt het uit. Ik was net het hotelterrein af en liep de berg op toen aan de andere kant van de weg een Thai ventje stopte en schreeuwde of ik naar Patong ging. Dus kreeg ik een lift, hoe aardig. Een heerlijke Zweedse massage gehad van een uur en daarna toch echt terug lopen. Ik moet zeggen, behoorlijk pittig! Het is voornamelijk bergop van waar ik vandaan kwam en het was ontzettend warm, maar ik kwam er! Bezweet en wel (wederom die titel). Nadat we om 5 uur weer gezellig samen hebben gegeten (met fantastische service) zijn we ’s avonds nog naar het strand gegaan. We kopen dan zelf wat drank en gaan lekker op handdoeken in het zand zitten. Het was die dag een nationale feestdag en er werden heel veel van die lampion dingen (bij het vorige verhaal zit een foto) de lucht in gelaten. We hebben zelfs vuurwerk gezien en één lampion fikte af in de lucht en ging langzaam ten onder in de zee.

Om terug te komen op de goede service, het was dus een fiasco. Ze vinden het namelijk niet leuk als wij bij hun komen eten. Vorige keer ging het al niet helemaal goed met de bestelling dus vroegen we deze keer of ze niet beter zelf de bestelling konden opnemen. Het ging weer fout. We kregen eerst de voorgerechten (we eten altijd 3 gangen, omdat het kan) en na zeg 8 minuten kwamen de hoofdgerechten al. Na nog eens 12 minuten kwamen de ijsjes al, die smolten dus waar we bij stonden. Beetje jammer.

Nu is het werken weer begonnen en kijk ik weer uit naar de volgende vrije dagen (vrijdag en zaterdag).

Wat ook wel leuk is trouwens; de laatste paar dagen is het echt druk in het Thai restaurant en dan moet je ze zien! Ze worden helemaal gestrest en voor mij begint het pas. Te mooi voor woorden, ik in mijn element, zij gek. Wel vervelend dat ze niet echt één lijn trekken. De één zegt: ‘geen nieuwe mensen meer, de keuken kan het niet aan’ en de ander zegt tegen de gasten net nadat ik heb gezegd dat we geen plek meer hebben: ‘natuurlijk kunt u gaan zitten’. Leg dat maar eens uit aan de gasten.

Niet alleen mijn geduld maar ook mijn Frans wordt hier trouwens behoorlijk op de proef gesteld. Wat wel goed is want ik ben het helemaal kwijt door het Spaans dat ik het afgelopen 1,5 jaar geleerd heb. Langzaamaan begint het weer terug te komen. Het verstaan gaat sowieso wel maar iets terug zeggen is toch nog behoorlijk moeilijk en gaat gepaard met het krakende geluid van mijn hersens die hard moeten nadenken. Komt vast goed de komende tijd aangezien ik nu iedere keer wanneer er Fransen komen geroepen wordt.

Voor degenen die benieuwd zijn, op mijn vrije dagen werk ik vanzelfsprekend ook aan mijn kleurtje en ik moet zeggen: ik ben op weg! Naast jullie zou ik best bruin kunnen zijn. Maar als je me dan naast een Thai zet ben ik net een Engelsman (of vrouw).

Zo, dat was het weer. Ik ben vast nog een hoop vergeten maar goed, dat komt dan de volgende keer wel.

Oogjes dicht en snaveltjes toe, slaap lekker!

Liefs, Staschja


Ps. Hebben jullie al iets gemerkt van de zon die ik heb opgestuurd? Post duurt zo’n 2 tot 3 weken dus hij kan een beetje vertraging hebben opgelopen.